در مواردی که دانش آموز دچار اضطراب جدایی است باید والدین با تصویرسازی فضای مدرسه موقعیت را برای کودک پیش‌بینی پذیر کنند همچنین والدین نباید به فرزندشان بگویند که چرا اضطراب داری، آن‌ها باید بپذیرند که همه کودکان در بدو ورود به مدرسه به علت نداشتن آشنایی کامل با فضای مدرسه دارای این احساس هستند.
در برخی اوقات نیز والدین خودشان به حدی مضطرب هستند که این نگرانی را به فرزندشان منتقل می‌کنند. به عبارتی والدین این‌قدر در زمان جدایی کودک از آن‌ها اضطراب دارند که سبب می‌شوند فرزندشان احساس امنیت نکند.
برخی از کودکان به علت اینکه در شش ماهگی تا ۲ سالگی احساس وابستگی ایمن در آن‌ها به خوبی شکل نگرفته است اضطراب جدایی بالایی را در سنین مدرسه تجربه می‌کنند. احساس وابستگی ایمن در صورتی در کودک شکل می‌گیرد که در بین سنین شش ماهگی تا ۲ سالگی هر زمانی که کودک نیاز داشت والدین یا مراقبانش در دسترس باشند و سریع به کمک او بشتابند.
اگر دانش‌آموزی اضطراب جدایی بالایی دارد، والدین می‌توانند هفته اول آغاز سال تحصیلی در مدرسه حضور داشته باشند و سپس به تدریج ساعات حضور خود را در مدرسه کاهش دهند. والدین نباید کودکی که اضطراب جدایی بالایی را دارد، به زور از خودشان جدا کنند، زیرا در این صورت اضطراب دانش‌آموز افزایش پیدا می‌کند.
والدین باید یک تا ۲ سال قبل از رفتن کودکان به مدرسه آن‌ها را برای ورود به اجتماع آماده کنند. برای اینکه کودک بتواند با اضطراب جدایی کنار بیاید می‌توان از بازی‌هایی مانند قایم‌باشک کمک گرفت.
والدین باید وقتی که کودک برای مدت زمانی دور از آن‌ها یا در جمع همسالانش بود با بیان جملاتی از قبیل: «دخترم یا پسرم؛ خوشحالم از اینکه بزرگ شدی» اعتماد به نفس فرزندشان را تقویت کنند.
والدین باید این اطمینان‌خاطر را در کودک ایجاد کنند که وی را تنها نمی‌گذارند.
والدین باید مدرسه را به فضایی خوشایند برای کودکان تبدیل کنند، پدر و مادران نباید خاطرات منفی را که خودشان از دوران مدرسه داشتند، برای فرزندانشان بازگو کنند.
معلمان باید در جلب انگیزه دانش‌آموزان برای یادگیری تلاش کنند، معلمان باید در عین حال که مهربان هستند، اقتدار لازم را برای ایجاد نظم در کلاس داشته باشند همچنین والدین باید هر چند وقت یکبار به طور منظم با معلم فرزندنشان درباره مسائل آموزشی و تربیتی کودک صحبت کنند.
نقش مادرانه خودتان را حفظ کنید
والدین باید نقش خودشان را در ایام سال تحصیلی حفظ کنند. برخی از والدین در برخورد با فرزندانشان همانند معلم یا ناظم مدرسه رفتار می‌کنند. والدین باید پس از بازگشت دانش‌آموز از مدرسه حدود یک تا ۲ ساعت در کنارش باشند، صمیمانه با وی صحبت کنند و به صحبت‌های کودک با دقت گوش دهند.
اگر والدین نقش خودشان را در ایام سال تحصیلی حفظ کنند، انگیزه یادگیری در کودکان افزایش پیدا می‌کند همچنین والدین نباید مسئولیت اشتباه‌های فرزندانشان را بر عهده بگیرند و باید از همان سال‌های نخست تولد آن‌ها را مسئولیت‌پذیر بار بیاورند.
برای فرزندتان اتاق تکلیف درست کنید
دانش‌آموزانی که در انجام تکالیفشان سهل‌انگاری می‌کنندعلت این مشکل باید به درستی مشخص شود. در برخی اوقات این سهل‌انگاری کودک در انجام تکالیفش ناشی از اختلال تمرکز یا یادگیری است همچنین والدین می‌توانند اتاقی را برای انجام تکالیف فرزندنشان در نظر بگیرند. اتاق تکالیف باید ساکت و فاقد وسایلی باشد که موجب حواس‌پرتی کودک شود.
والدین می‌توانند وقتی که فرزندشان تکالیفش را به تنهایی انجام داد برای تشویق وی، جایزه‌ای را در نظر بگیرند همچنین انجام تکالیف در ساعات پایانی شب به علت اینکه دانش‌آموز در این زمان خسته است و تمرکز لازم را ندارد، توصیه نمی‌شود.
لزوم آموزش به کودکان پیش از ورود آن‌ها به مدرسه
والدین باید به فرزندانشان آموزش‌های لازم را درباره رعایت بهداشت فردی و طرز برخورد با معلم و همسالانشان پیش از ورود آن‌ها به مدرسه بدهند همچنین والدین باید با تشویق فرزندانشان به ویژه در روز‌های نخست سال تحصیلی انگیزه یادگیری را در آن‌ها افزایش دهند و به کودکان بگویند که یادگیری اهمیت دارد و نمره مهم نیست.
اگر والدین فکر می‌کنند که فرزندشان دچار مشکلات یادگیری و رفتاری است باید پیش از ورود کودکشان به مدرسه وی را نزد روانشناس کودک ببرند.
بهترین میان وعده‌ها برای دانش‌آموزان
میوه‌های تازه، آبمیوه‌های طبیعی، گیاهانی از قبیل: هویج، خیار و گوجه فرنگی، میوه‌های خشک شده مانند کشمش، خرما و توت، انواع مغز‌ها مانند گردو و لبنیات همچون شیر از بهترین میان وعده‌ها برای دانش‌آموزان محسوب می‌شوند همچنین این افراد باید صبحانه کامل و مقوی میل کنند.
