۱) محیطی را فراهم می کنند که همه اشخاص در آن بتوانند موفق شوند.
۲) هدف های معین و قابل وصول دارند.
۳) می دانند که همکاران آنها چه آمادگی هایی دارند و چه کارهایی را می توانند بهتر انجام دهند.
۴) مطمئن هستند که تک تک همکارانشان، آنها را شناخته و دریافته اند.
۵) طرح های روشن وقابل اجرایی دارند و به همه آنها می اندیشند.
۶) الگوهای مناسبی برای همکارانشان هستند، بدون اینکه خودنمایی کنند.
۷) فهمیده اند که : موفقیت، فرایندی است درونی، نه بیرونی . این موضوع را باور دارند و بر این مبنا به آینده می اندیشند.
۸) برای افرادی که با آنان کار می کنند، هدف هایی دارند و آن افراد هم می دانند که مدیرشان چه انتظارهایی از آنان دارند.
۹) از شنیدن افکا ر نو و خلا قانه همکاران خود خوشحال می شوند، لذت می برند و بدون توجه به موقعیت های متفاوت آنان، تشویقشان می کنند.
۱۰) با مردم، به ویژه همکاران خود، مثبت حرف می زنند و نسبت به آنان گرایش مثبت دارند.
۱۱) این واقعیت ها را دریافته و باور کرده اند که زندگی، با برقراری ارتباط آغاز و با قطع ارتباط (به شکل این جهانی) پایان می یابد.
– سلا مت و سعادت آدمی به چند و چون همین ارتباط بستگی دارد; بستگی مستقیم.
– مدیریت، خصوصا مدیریت آموزشی، یعنی برقراری و گسترش و تقویت ارتباط های سالم و موثر با مردم ونهادهای اجتماعی .
– مدرسه زنده و پویا ، مدرسه ای است برخوردار از روابط و ارتباطات میان همه مولفه های انسانی آن و نخستین درسی که محصلان از مدرسه (معلمان، مدیر وکارکنان) می گیرند، طبعا کیفیت همین ارتباط هاست، یعنی پایه زندگی سالم و لذت بخش .
۱۲) این واقعیت را دریافته و باور کرده اند که: مدرسه، محل زندگی کردن است، نه آماده شدن برای زندگی.
بنابراین طوری باید اداره شود و شرایط فرهنگی آن طوری فراهم شود که دانش آموزان عملا :
سالم و شاد زیستن را تجربه کنند.
باهم زیستن را تجربه کنند.
یاد بگیرند همدیگر را تحمل کنند.
آزاد اندیشی، متفاوت اندیشی، فراتراندیشی و باز اندیشی را تجربه کنند
راحت سخن گفتن و اظهار نظر کردن را بیاموزند.
۱۳) می دانند که چگونه به شکوفایی استعدادها و خلاقیت ها کمک کنند و محیط را نشاط انگیز، امیدبخش، چالش برانگیز، مهرآمیز و توام با احترام متقابل گردانند.
۱۴) می دانند و باور دارند که از جمله انگیزه های فعالیت انسان، انتظاراتی هستند که او از خودش دارد و دیگران از او دارند. در محیط مدرسه ، انتظارات روشن و برجسته مدیر از همکاران و حتی دانشآموزان از جمله عوامل تعیین کننده در چند و چون فعالیت های آموزشی معلمان و محصلان به شمار می روند.
۱۵) همواره به همکاران خود یادآوری می کنند که :
بیایید با هم باشیم،
بیایید با هم جست و جو کنیم،
بیایید با هم و از هم یادبگیریم،
بیایید با هم تجربه کنیم،
بیایید با هم پیگیری کنیم،
بیایید با هم خلق کنیم،
بیایید با هم بیازماییم،
بیایید هم یار و همدل و همدرد همدیگر باشیم،
بیایید با هم استفاده کنیم،
بیایید با هم هدف ها را تعیین کنیم،
بیایید باید هم برای رسیدن به آن هدف ها تلا ش کنیم،
بیایید با هم به موفقیت یکدیگر کمک کنیم که موفقیت نیز فرایندی است اجتماعی . یعنی مستقیما به ارتباطات وابسته است.
۱۶) می دانند و باور کرده اند که مدیریت آموزشی، نوعی مهارت و فرآیند است که به یادگیری و تجربه مداوم بستگی دارد.
از این رو مدیر مدرسه، از مطالعه مداوم لذت می برد و همکارانش را نیز به یادگیری مداوم تشویق می کند ومدرسه را به شکل :
کارگاهی آموزشی و منبع معتبر یادگیری در می آورد.
۱۷) سرانجام می دانند و باور دارند که مدیر سالم و شایسته، شخصا و مستقیما فعالیت های خود را ارزشیابی می کند و در واقع نخستین انتقادگر، خودش است و نیز نخستین فردی است که موفقیت ها و پیشرفت های خود را درمی یابد.
پس بیایید: مدیریت را جدی و تعیین کننده تلقی کنیم از افزایش و تقویت مهارت های مدیریت موفق لذت ببریم، شرایط را برای رشد و تکامل خود و همکارانمان فراهم سازیم و با هم مسائل مان را حل کنیم.
بپذیریم و واقعا باور کنیم که : می توانیم.
می توانیم ،
می توانیم:
یادبگیریم،
تغییر یابیم،
تغییر دهیم،
پیش برویم،
پیش ببریم،
به شرط برخورداری از اطلاعات روز، ارتباطات سالم و مثبت ، هماهنگی معقول، بردباری، عشق و امید، جرئت، ایمان، اعتماد و اعتدال در فرآیندهای زندگی.
۱۸) همواره به توصیه های دهگانه روان شناسان به قرار زیر عمل می کنند:
نسبت به خویشتن، اطرافیان و حرفه تان گرایش مثبت داشته باشید و معلومات و مهارت های ضروری برای مدیریت آموزشی موفق را بیاموزید.
با همکارانتان حرف بزنید و لبخند را هرگز فراموش نکنید.
همکاران خود را به نام خصوصا نام کوچک بخوانید.
صادقانه حرف بزنید و عمل کنید و سرمشق دیگران باشید.
صریح و صدیق و رفیق و هم یار و مشوق باشید.
محبتتان به دیگران خالصانه باشد نه از روی تظاهر و تعارف.
در تحسین و تمجید، سخاوتمند باشید و انتقادهای همکاران را مفید تلقی کنید و درباره آنها بدون هرگونه تعصب و پیش داوری بیندیشید.
احساسات دیگران را مراعات کنید از همکاری های دیگران استقبال کنید، کمکشان را بپذیرید و خود کمک آنها باشید.
هرگز شوخ طبعی را فراموش نکنید تا مردم از دیدن شما خوشحال شوند.
