محاسن ارزشیابی توصیفی :
1- افزایش اعتمادبه نفس دانش آموزان .
2- تکیه نداشتن به نمره ی بیست.
3- افزایش پارامترها جهت تشخیص سطح یادگیری هر درس به طور جداگانه و در نتیجه یافتن ضعف دانش آموزان.
4- ایجادرابطه ا ی صمیمی تربین معلّم و دانش آموز.
5- تکیه بر کار و آموزش علمی و عملی.
6- افزایش شور و نشاط و شادابی دانش آموزان و روحیّه ی آنان درکلاس و مدرسه.
7- حذف اضطراب ناشی از امتحان و نمره که به نوعی استرس مانعی جدی برای فرایند یاددهی و یادگیری خواهد بود.
8- در این طرح یادگیری عمیق و پایدار صورت می گیرد و روش علمی که همان حل مساله است انجام می پذیرد.
9- افزایش روحیّه ی همیاری ،همکاری،همدلی و … در دانش آموزان .
10- افزایش حس مسئولیّت پذیری در دانش آموزان.
11- چون دانش آموزان کم کار در کنار دانش آموزان فعّال قرار می گیرند از این جهت آنها نیز به نوعی خود را با محیط تطبیق می دهند.
12- روانی و روایی کار برای معلّم کلاس و دانش آموز.
13- انگیزه هاکه همانا جرقه های ایجاد خلاقیت در ذهن دانش آموزان است شکل می گیرد.
14- افزایش رقابت مثبت در دانش آموزان .
15- کلّ دانش آموزان در امر یادگیری دخالت دارند و همین باعث ایجاد مهارت های اجتماعی و مهارت های زبان آموزی در سطح عالی می گردد.
16- رفتارهای دانش آموز بهتر مورد مشاهده قرار می گیرد و می توان آن را مورد مطالعه قرار داد.
17- هر دانش آموز با توجّه به فعّالیتش با خودش مقایسه می شود و پیشرفتش مورد ارزشیابی و تقدیر قرار می گیرد.(اصل تفاوتهای فردی).
18- از بین رفتن احساس ناتوانی و ضعف دانش آموزان در حضور دیگر دانش آموزان.
19- ایجاد مهارت و توانایی برای بر طرف کردن نیازهای فردی.
20- این طرح باشرایط و موارد پیشرفت در دنیای جدید همگام است.
21- برای اندازه گیری فرایندهای ذهنی و بازده حاصل از آن مناسب است.
22- دانش آموزان را در موقعیّت های حل مساله قرار می دهد.
23- دانش آموزان را وادار به کارگیری دانش فرا گرفته قرار می دهد.
24- جنبه های مختلف دانش و درک فراگیر را می توان مطالعه نمود.
25- دانش آموز را وادار به عمل کردن ،تولیدکردن و خلق کردن می نماید.
26- ایجادحس موثّر بودن در دانش آموز.
27- برخورداری ازکارنامه توصیفی و تشریح ضعف و قوّت های آموزشی و پرورشی هر دانش آموز.
28- نبود استرس در دانش آموز و خانواده ی ایشان.
29- سهل و آسان نمودن ادامه ی تحصیل و فراهم نمودن زمینه ی مناسب طی کردن آموزش عمومی برای کلیّه ی دانش آموزان.
30- اولیا به طور مستمر در جریان پیشرفت یا افت فرزندشان قرار گرفته و در این مورد بیشتر احساس مسئولیت می نمایند.
31- ایجاد روحیّه ی خود باوری در دانش آموز تا در آینده بتواند گوینده ی خوب، شنونده ی خوب، محقق و منتقد خوبی گردد.
32- انجام فعالیتهای مشابه به فعالیتهای دنیای واقعی در کار روزانه دانش آموزان.
معایب ارزشیابی توصیفی:
1- ایجاد زمینه برای دانش آموزان کم کار و آنان که برحسب شرایط مجبورند به مدرسه بروند و بستر آماده برای شانه خالی کردن از انجام تکلیف.
2- ایجاد زمینه برای معلمان کم انگیزه و یا بی انگیزه به گونه ای که خود این طرح دست ایشان را نسبتا باز می گذارد.
3- عدم تعریف پارامترهای مورد نظربه گونه ای که هرکدام ازاین پارامترها بر اساس توان و ظرفیت و علاقمندی هر همکار در امرتعلیم و تربیت می تواند متغیر باشد.
4- ازآن جائی که انجام این طرح مستلزم وقت زیاد است به نظرمی رسد که تراکم دانش آموز به طور مستقیم برروی کار و فعّالیت یک همکار موثّر می باشد و چنانچه به این موضوع توجّه نشود به لحاظ این که معلّم و لو هر چند علاقمند، امّا به خاطر این که از بودجه بندی عقب نماند مجبور است به شیوه های دیگر ارزش گذاری متوسّل شود.
5- تعداد دانش آموز در کلاس در میزان موفقّّّّیّت موثّر است.
6- به علّت این که نمره اهمیّت ندارد حسّ رقابت از بین می رود و دانش آموزان به مرور انگیزه ی خود را از دست می دهند. (طبق گفته ی معلّمین مجری طرح ،برای بچّه ها چگونگی و کیفیّت مطالعه خیلی مهم نیست).
7- چون تعداد چک لیستها و فرمهایی که برای هردانش آموز یا هر گروه تکمیل می گردد زیاد است معلّم فرصت زیادی را برای این کار صرف می کند و عملا دقّت و توجّه کمتری در ارزشیابی صورت می پذیرد.
8- استفاده ازفرمهای متعدّد بودجه زیادی می طلبد وشایداصل فدای فرع گردد.
9- چون مدارک مشخّصی برای ارزشیابی وجودندارد می تواند فضای مناسبی برای معلّمان باری به هرجهت وبی انگیزه فراهم کندتاباخونسردی وبی خیالی فقط درکلاس وقت بگذرانند،چراکه هیچ گونه مدرکی مبنی برچگونگی کیفیّت آموزشی آنها موجود نیست و وجود ندارد.
