۱ـ کنترل احساسات و بلوغ عاطفی: یکی از نشانه‌های رشد عاطفی در کودک وظیفه‌شناس، تحمل برای برآورده شدن خواسته‌ها است. یک کودک وظیفه‌شناس یاد گرفته حتی در صورت خسته‌کننده بودن فعالیت‌ها، به تعهدات خود پایبند بماند. یک کودک وظیفه شناس حتی در صورت دوست نداشتن وظایفش، به آنها عمل می‌کند.
۲ـ همدلی: کودک وظیفه شناس معمولا توانایی درک احساسات و دیدگا‌ه‌های دیگران را دارد و خود را در جایگاه تجربه عاطفی دیگران قرار می‌دهد. این ویژگی به آنها مهارت درک و مراقبت واقعی دیگران را می‌دهد. همچنین به آنها این امکان را می‌دهد که بدون تقاضای فردی، برای کمک به او پیشقدم شوند.
۳ـ داشتن احساس خوب: کودک وظیفه شناس طوری تربیت شده که احساس خوبی نسبت به خودش دارد، به همین دلیل همیشه سعی می‌کند که از طریق رفتارش این احساس خوب درونی‌شده را تثبیت کند. این احساس خوب مانند یک رفتار طبیعی، در آنها نهادینه شده است و در هجوم فشار‌های زندگی آنها را به نقطه متعادلی باز می‌گرداند.
۴ـ مسئولیت‌پذیری: کودک وظیفه‌شناس همیشه در وجودش انگیزه مشارکت در فعالیت‌های مدرسه، کمک به همسایه‌ها و تمام مردم دنیا را دارد؛ زیرا آنها ارزش واقعی را در سهیم شدن و مشارکت می‌دانند؛ نه اینکه تنها به نیاز‌های خودشان فکر کنند.
۵ـ دوست داشتن خود: کودک وظیفه شناس احساس اعتماد به نفس بالایی دارد. در واقع این اعتماد به نفس امری درونی است و به شرایط بیرونی و تاییدات خارجی مربوط نمی‌شود. آنها به شیوه درستی برای وجودشان ارزش قائل هستند و به خودشان عشق می‌ورزند.
۶ـ پاسخگو: از آنجایی که کودک وظیفه شناس تمایل به داشتن احساس خوب نسبت به خودشان دارند، مسئولیت تمام کار‌هایشان را قبول می‌کنند و سعی می‌کنند که انتخاب‌های درستی داشته باشند. برای آنها احساس مالکیت، ایجاد شرم و خجالت نمی‌کند؛ بلکه از آن برای تمرین ویژگی‌های رفتاری خوب استفاده می‌کند. برای این قبیل کودکان اشتباه کردن امر عجیبی محسوب نمی‌شود و آن را به عنوان بخشی از واقعیت زندگی می‌پذیرند.
۷ـ قانونمندی: کودک وظیفه شناس و منضبط به نحوی تربیت شده است که همواره به قوانین، مقررات و هنجار‌های اخلاقی احترام می‌گذارد. احترام در مسیر تربیت کودکان مانند یک خیابان دو طرفه است. اگر به کودک خود احترام بگذارید، متقابلا او هم به بزرگتر‌ها و سایرین احترام می‌گذارد.
۸ـ شاد: کودک وظیفه‌شناس همیشه شاد است و تمایل به ارتباط و تعامل با کودکانی از گروه‌های مختلف سنی دارد. این کودکان همان بچه‌هایی هستند که همه والدین آرزوی داشتن آن را دارند.
فرزندپروری مثبت و اصولی، مستلزم وجود والدینی است که ارتباط صمیمانه و تعاملات شفاف و گرمی با فرزندان خود برقرار می‌کنند. آنها با اقدامات و رفتار خود به کودکان نحوه درست زندگی و رو به رو شدن با مشکلات را می‌آموزند. تربیت همراه با عشق همیشه از کانون گرم و مثبت یک خانواده رشد و نمو می‌کند و به کودکان برای مقابله با چالش‌های مسیر‌های روشن و میدان دید عمیقتری را نشان می‌دهد. سه کلمه مهم را هرگز در رابطه با فرزندتان فراموش نکنید. اینکه از کودکت بپرسی «چه احساسی داری؟». در مورد احساسات آنها به رفتار‌های خودتان توجه کنید. این روش فرزند پروری را از بدو تولد شروع کنید. وقتی از کودک خود درباره احساسش بیشتر از نوع رفتارش می‌پرسید، او متوجه ارزش خود خواهد شد و اینکه می‌تواند با وجود اشتباه هنوز از عشق بی قید و شرط شما برخوردار شود. همچنین به آنها یاد بیاموزیم که عواطف شخصی خود را اولویت‌بندی کنند و آن را به ابتدا به خودشان اختصاص دهند. این آموزش‌ها آنها را تبدیل به افرادی با هوش عاطفی بالا می‌کند.
