به عنوان یک معلم ؛ ممکن است شما با کودکان زیادی روبرو شده باشید که والدین شان از هم جدا شده اند یا در آستانه ی طلاق هستند. چه شما از وجود چنین بچه هایی در کلاس مطلع باشید و چه نباشید، بهتر است برای کمک به این کودکان ، نکات زیر را در کلاس درس تان رعایت کنید :
- وقتی در کلاس درسی مانند مطالعات اجتماعی قرار است درمورد مفهوم “خانواده ” صحبت میکنید، بهتر است انواع مختلف خانواده را نام ببرید (خانواده های تک والدی) . هیچ گاه یک تصویر کلیشه ای از خانواده که شامل پدر ومادر و فرزندان هستند را به عنوان تنها شکل خانواده استفاده نکنید. بلکه بدون قضاوت ، در مورد سایر انواع خانواده هایی که ممکن است وجود داشته باشد صحبت کنید. مثلآً بگویید : در بعضی از خانواده ها یکی از والدین حضور ندارد مثلاً فرزندان فقط با پدر و یا فقط با مادر زندگی می کنند. در این مواقع هم مانند موارد دیگر ، باید به کودکان فرصت داد که آنها نیز در مورد زندگی شان صحبت کنند و بتوانند احساسات شان را به با دیگران به اشتراک بگذارند. همیشه از بچه ها بپرسید آیا کسی هست که در چنین خانواده ای زندگی کند و دوست داشته باشد در مورد خانواده اش صحبت کند ؟ اگر رویکرد معلم یک رویکرد احترام آمیز و بدون قضاوت یا ترحم باشد، به تدریج بچه هایی که خانواده های تک والدی دارند نیز این شهامت را پیدا می کنند که ابراز وجود کنند و از به زبان آوردن شرایط زندگی خود نخواهند ترسید.
- در شرایطی که می دانید دانش آموزی در کلاس شما فرزند طلاق است، بهتر است تا زمانی که او در این مورد داوطلبانه صحبتی نکرده است ، از این موضوع در حضور همکلاسی هایش صحبتی به میان نیاورید و سعی نکنید با توجه ویژه به او کنجکاوی و حسادت را در دیگر همکلاسی هایش ایجاد کنید.
- در شرایط مرتبط با درس در مورد طلاق صحبت کنید و کتاب ها، داستان ها، فیلم ها یا پژوهش هایی را به دانش آموزان معرفی کنید..
- هیچ گاه با زبانی ترحم آمیز یا فاجعه بار درباره طلاق صحبت نکنید . مراقب باشید جملاتی با این مضمون که “بچه های طلاق دچار کمبود محبت، مشکلات روانی یا بزهکاری می شوند ” به کار نبرید.
- اگر می دانید که یکی از دانش آموزان تان در آستانه ی طلاق والدینش قرار دارد، بهتر است برنامه ی روتین کلاس را طبق روال سابق برای او ادامه دهید . ضمن این که شرایط خاص او و احتمال افسردگی و مشکلات سازگاری را باید در نظر داشته باشید ، مراقب باشید که او از طلاق والدین به عنوان بهانه ای برای بی اعتنایی به مدرسه و بی مسوولیتی استفاده نکند.
- نسبت به احساسات دانش آموزتان پذیرا باشید. ممکن است برخی کودکان بعد از طلاق بخواهند درمورد مسایل یا احساساتی که دارند به صورت جمعی در کلاس یا خصوصی با خود شما صحبت کنند. البته اغلب کودکان و به ویژه نوجوانان این مساله را با شرم پنهان می کنند، با این حال اگر دانش آموزی مایل باشد در این زمینه با شما صحبت کند باید به او این مجال را بدهید. بله شما مشاور نیستید و طبیعی است که شاید نتوانید کمک تخصصی به او ارایه دهید، اما صرف گوش دادن به او و همدلی و درک کردن شما برای او کافی است . البته باید مراقب باشید که زیاده از حد درگیر مسایل او نشوید و همیشه مقداری فاصله را با او حفظ کنید. اگر زیاده از حد غرق مشکل او شوید ، نمیتوانید در حل مساله به او کمکی بکنید.
- اگر متوجه تغییرات جدی خلقی و عملکردی در دانش آموز شدید ، باید حتماً روانشناس یا مشاور مدرسه را در جریان قرار دهید. همچنین بهتر است والدین را نیز درجریان قرار دهید و به هیچ وجه خودتان به تنهایی مسوولیت تغییرات خلقی و رفتاری کودک را بر عهده نگیرید. ممکن است امکانات مدرسه برای تشخیص و درمان مشکلات دانش آموزتان کافی نباشند.
- از احساسات و چالش های شخصی تان در ارتباط با مسایل مربوط به طلاق آگاه باشید. ممکن است شما خودتان طلاق را تجربه کرده باشید یا فرزند طلاق باشید . همچنین ممکن است نسبت به خانواده های تک والدی دید منفی یا تبعیض آمیزی داشته باشید . بهتر است در برخورد و مواجهه با فرزندان طلاق یا والدین آنها ، از این احساسات آگاه باشید .
